२४ फेब्रुवारीपासून म्हणा ‘प्रेमाय नमः’   

निखळ प्रेम, श्रावणातल्या वाऱ्याचा मंद झुळुकेने स्पर्श केल्यानंतर मोहोरलेल्या गुलाबाच्या त्या नाजुक पाकळीची अनुभूती!  प्रेमाची अनेक रूपं आजतागायत रुपेरीपडद्यावर साकारली गेली आहेत व पुढेही अवतरतील. अशीच एक बहारदार नवीकोरीप्रेमकथा येऊ घातली आहे ‘प्रेमाय नमः’ च्या रूपात. अतिशय निराळी पण मोहक,उत्कट पण शीतल, तीव्र पण नाजूक आणि गंभीर पण मजेशीरसुद्धा. 

एका गर्भश्रीमंत कुटुंबातील मुलगा प्रेम (देवेंद्र चौगुले) जो वयोमानाप्रमाणे खट्याळ, अल्लड आहे पण तेव्हडाच संस्कारीही आहे व त्याचे आपल्या कुटुंबावर जीवापाड प्रेम आहे. जेव्हा प्रीती (रुपाली कृष्णराव) त्याच्या समोर येते तेव्हां तिला पाहून, तिच्यासौंदर्याला भाळून पहिल्याच नजरेत प्रेमात पडतो. जणू काही आज वारा वाहतोय, त्या माळरोपाच्या लयीत आणि तुझंच नाव येतंय माझ्या प्रत्येक नव्या ओळीत.. परंतु प्रीतीकाही प्रेमला हवा तसा प्रतिसाद देत नाही. पण नियती त्यांना वारंवार समोरासमोर आणत राहते, तेही गमतीशीर घटनांद्वारे. त्या दोघांच्या कुटुंबातील जुनी दोस्ती व जुन्या नात्यांमुळे प्रेम आणि प्रीतीमध्ये  मैत्री होते व त्याचे रूपांतर प्रेमात कधी होते हे दोघांच्याही ध्यानात येत नाही. प्रीतीवर जीवापाड प्रेम करण्याऱ्या प्रेमच्या घरी एकगोड निमंत्रण येते आणि त्या उस्तवामध्ये त्याच्यासमोर एक धक्कादायक वास्तव उभे राहते जे त्याच्या कल्पनेपलीकडचे असते. 

दुष्काळात तेरावा महिना म्हणतात त्याप्रमाणे प्रीतीही प्रेमसमोर एक पेच निर्माण करते. ते गोड निमंत्रण कुठलं आणि काय होतं? प्रेम आणि प्रीतीच्या प्रेमाचं काय होतं? प्रेम संस्कार, कर्तव्य आणि प्रेम यामधील कोणाची निवड करतो? या सर्व प्रश्नांची उत्तरं म्हणजे ‘प्रेमाय नमः’.